رمان رستگاران از محمد علی قجه

بر چهار رأس مربع عشق و فداکاری این نام‌ها می‌درخشد:

مادر

پدر

فرزند

و همسر

آنانی که از بند تن رهیده‌اند و از خود به خویشتن رسیده‌اند، خویشتنی که ما هرگز درکش نمی‌کنیم.

… و آن‌ها چون فرشتگان به رستگاری می‌رسند، در دنیایی که لمسش ناممکن است.

و به‌راستی ما در کدام رأس این مربع جای داریم؟

در بخشی از کتاب می خوانیم : امیرعلی بعد از کلی گریه بالاخره توی بغلم خوابش برد، اونقدر گریه کرد که صورتش پر از اشک شد و دلم براش خیلی سوخت. آخه اولش سرش داد زدم چون واقعاً خسته‌ام کرده بود ولی بعد عذاب وجدان گرفتم و با ناز و نوازش آرومش کردم.

واقعاً اون بچه چه گناهی داشت که باید گرفتار مشکلات من می‌شد؟ منی که هرروز یه مشکل برام سبز می‌شد و فرداش یکی دیگه.

آروم پاهای خسته‌ام رو دراز کردم و بچه‌ام رو با نهایت عشقی که توی وجودم بود توی بغلم فشردم و ناخودآگاه گریه‌ام گرفت.

اما با خودم گفتم مردم چی میگن؟ خودتو جمع‌وجور کن.

و سعی کردم تا اشکهام رو با همه بغضی که توی دلم بود قورت بدم … اما بغض لعنتی گلوم رو گرفته بود و داشت خفه‌ام می‌کرد.

از لب پله‌های مغازه‌ای که گوشه‌اش نشسته بودم خودمو جمع کردم و امیرعلی رو انداختم روی دوشم و ساکم رو گرفتم دست دیگه ام و بلند شدم…

نویسنده: محمد علی قجه

تعداد صفحات: 116

حجم فایل: 1.2 مگابایت

فرمت: pdf